‘Wiatr zmian’, który mogliśmy w ostatnim czasie obserwować w Drużynie A nie przestał wiać. Do dobrej formy team Michała Drozdrowskiego dorzucił w poniedziałkowy wieczór nowe stroje przez co całość – stała się bardziej profesjonalna. Czy przełożyło się to na wynik? Cóż – z pewnością nie na pierwszego seta, który po kilku punktach Krzysztofa Mądrego rozpoczął się od prowadzenia ‘Tygrysów’ 11-3. W dalszej części rywalizacji, gra obu drużyn wyglądała podobnie, a to oznaczało, że po chwili mieliśmy zmianę stron. Środkowa odsłona to wreszcie to na co czekaliśmy. No bo powiedzmy sobie szczerze – widzieliśmy, że Drużynę A stać na zdecydowanie lepszą grę. To oglądaliśmy przecież w ostatnich tygodniach. Od samego początku seta było wiadomo, że tym razem poprzeczka dla drużyny Tiger Team została powieszona zdecydowanie wyżej. Ba! Dość powiedzieć, że po półmetku środkowej partii wynik spotkania był dla Drużyny A rewelacyjny. Po skutecznej zagrywce Dawida Szumerta oraz ataku Michała Pawłowskiego, Drużyna A prowadziła już 16-10 i co tu dużo mówić – była o włos od doprowadzenia do wyrównania w setach. Końcówka to jednak spora liczba błędów teamu Michała Drozdrowskiego, które sprawiły, że po chwili Tiger doprowadził do wyrównania po 18, a następnie przechylił szale zwycięstwa na korzyść ‘Tygrysów’ (21-19). Ostatnia partia to jeszcze jedna w tym meczu próba zdobycia punktu przez Drużynę A. Początek był wymarzony. Po jednym z błędów drużyny Tiger Team – wysunęli się oni na prowadzenie 6-2. Z czasem gra się wyrównała i mniej więcej od stanu 12-12 mieliśmy pasjonującą wymianę ciosów. Choć w końcówce po atakach aktywnego Michała Pawłowskiego było 21-20 dla Drużyny A – to ostatnie słowo należało do Krzysztofa Mądrego, który w końcówce meczu pociągnął swoją drużynę do wygrania seta do 22 oraz całego spotkania 3-0.

Po kapitalnym sezonie – w meczu z Bayerem Gdańsk należało postawić kropkę nad ‘i’. Sytuacja TGD zdawała się być prosta i jednoznaczna. Do awansu ‘Drogowcom’ brakowało jednego punktu. Od pewnego czasu czy to w magazynach czy zapowiedziach Redakcja narzucała pewną presję na graczach TGD. A to, że trzeba, a to, że co to będzie jak się nie uda, a to, że są już trzema łapami w drugiej lidze. I co? Chcecie to spieprzyć? Wiecie jak to Redakcja – no musimy. Jako że TGD nie za bardzo dawało się wciągnąć w nasze gierki – w dniu meczowym zaprosiliśmy do wywiadu Krzysztofa Misztala (TGD). Ku naszemu ogromnemu zdziwieniu, gracz ten nie przestraszył się ‘klątwy wywiadu’. Kiedy Redakcja ustawiła już rollup i statyw – okazało się, że po raz pierwszy w historii ponad 1800 spotkań w SL3 zapomnieliśmy kamery. Przypadek? Przeznaczenie? Przełamana klątwa? Kurde – bez jaj, to się nam naprawdę nigdy nie zdarza. Finalnie wywiadu nie było, a TGD ograło swoich rywali 2-1 i mogło celebrować awans do drugiej klasy rozgrywkowej. Trzeba jednak przyznać, że w meczu były nerwy i nie wszystko układało się tak jak wymarzyliby sobie to gracze Macieja Kota. Pierwszy set? Rozpoczął się od błyskawicznego prowadzenia Bayera. W dalszej części partii TGD wciąż rozpamiętywało decyzje sędziowskie z początku spotkania i nie zdołało już odwrócić losów rywalizacji. Druga odsłona to bardzo wyrównana gra obu stron i walka punkt za punkt (17-17). Końcówka to dwie bardzo ważne piłki posłane do nieaktywnego do tej pory Macieja Kota, który przypieczętował awans ‘Drogowców’ do drugiej ligi. Trzeci set – typowo na dogranie. Po żadnej ze stron nie było widać w nim jakiejś ogromnej determinacji. Finalnie – TGD wygrało tę partię, a cały mecz 2-1.

Poniedziałkowe spotkanie było już ósmym bezpośrednim meczem pomiędzy drużynami w historii Siatkarskiej Ligi Trójmiasta. Po początkowym okresie, w którym lepiej wiodło się ‘Rzemieślnikom’ – nadeszły ‘tłuste czasy’ dla drużyny ‘Portowców’, którzy wygrali pięć kolejnych spotkań. Nie inaczej było i w poniedziałkowy wieczór, choć trzeba uczciwie przyznać, że zwycięstwo drużynie Arkadiusza Sojko nie przyszło łatwo. Łatwo może było, ale wyłącznie w pierwszym secie. Po bloku Pawła Dobrzenieckiego, Port objął czteropunktowe prowadzenie 11-7 i w dalszej części partii – swoje prowadzenie tylko powiększył. Finalnie niezbyt emocjonująca odsłona zakończyła się zwycięstwem drużyny w granatowych trykotach do 13. Środkowa partia przyniosła nam dość niespodziewany zwrot akcji. Mimo że po ataku Karola Polanowskiego było już 8-4 dla Portu, to jednak nie złamało to graczy Craftveny. Zanim jednak do tego doszło – Port kontynuował dobrą grę, czego dowodem było ich prowadzenie 14-10. W dalszej części seta rozkręciła się jednak Craftvena, która po ataku Krzysztofa Lewandowskiego – doprowadziła do wyrównania po 16. Po świetnej gonitwie gracze w czarnych koszulkach poszli za ciosem i po bloku środkowego – Jędrzeja Szadejko doprowadzili do wyrównania stanu rywalizacji (1-1). Decydujący o zwycięstwie w meczu set rozpoczął się identycznie jak środkowa odsłona (8-4). W odróżnieniu od środkowej partii – Craftvena nie zdołała tym razem doprowadzić do wyrównania, choć trzeba uczciwie przyznać – w pewnym momencie się na to zanosiło. ‘Rzemieślnicy’ zdołali od stanu 16-10 doprowadzić do jednopunktowej straty 16-15, ale koniec końców – tym razem drużyna ‘z doków’ nie dała się przechytrzyć i po chwili cieszyli się oni ze zwycięstwa.

W pewnym stopniu potwierdziły się nasze słowa z zapowiedzi przedmeczowych. Mimo że Tiger Team przystępował do spotkania po porażce 0-3 z Flotą Toyotą Team, to jednak w naszych oczach to właśnie team Mateusza Sokołowskiego był faworytem spotkania. Czemu tylko w pewnym? Nie sądziliśmy, że wygrana ‘Tygrysom’ przyjdzie tak łatwo i w środowy wieczór sięgną po komplet punktów. Skoro nie udało się w jedenastu poprzednich spotkaniach, to mogliśmy sądzić, że podobnie będzie i tym razem. Początek spotkania rozpoczął się lepiej dla ‘Rycerzy’, którzy po jednym ataku Grzegorza Żyły-Stawarskiego prowadzili 10-8. Po bardzo dobrej zagrywce Krzysztofa Mądrego sytuacja uległa jednak zmianie i to ‘Tygrysy’ objęli prowadzenie 16-13 i po chwili wygrali premierowego seta do 17. Zdecydowanie najwięcej działo się w drugiej odsłonie, która po prawdziwym show w wykonaniu środkowego Tigera – Marcina Kwidzińskiego rozpoczęła się od stanu 6-0! Mimo że w dalszej części seta po skutecznej zagrywce Wojciecha Janaszka było już 14-7, to jednak w drugiej części partii – Tiger postanowił zadbać o emocje i roztrwonił gigantyczną przewagę, po której na tablicy wyników było po 19. Końcówka seta to walka punkt za punkt skończona happy-endem drużyny Mateusza Sokołowskiego. Ostatnia partia rozpoczęła się identycznie jak środkowa odsłona. Po chwili od rozpoczęcia – Tiger prowadził 6-1. W dalszej części seta nie pozwolił jednak ‘Rycerzom’ na rozwinięcie skrzydeł i finalnie – partia ta zakończyła się pewnym zwycięstwem Tiger Team do 12.

Hej Wilki! Nie mogliście tak wcześniej? Kiedy na przestrzeni ostatnich miesięcy chwaliliśmy drużynę Mikołaja Stempina, a ci notorycznie przegrywali – czuliśmy się zmieszani. Z jednej strony wierzyliśmy, że gracze w czarnych strojach naprawdę umieją grać. Z drugiej zaś mieliśmy spory problem, by świadomie robić z siebie durnia. Dziś czujemy satysfakcję, że coś co do czego mieliśmy przypuszczenia – wreszcie odpaliło. Oczywiście nie zmienia to postaci rzeczy. W naszych oczach to ‘Portowcy’ byli faworytem spotkania i faktycznie – to oni weszli kapitalnie w mecz. Po jednym z ataków Piotra Baja na tablicy wyników było 10-7 dla drużyny ‘z doków’. Ci z wyłącznie sobie znanych powodów dostali po chwili paraliżu, który sprawił, że punkty i to seryjnie zaczęli zdobywać gracze Mikołaja Stempina. Dość powiedzieć, że od wspomnianego stanu 10-7 do końca trwania partii – Port zdobył ledwie cztery oczka przy aż 14 swoich rywali. To naprawdę dużo. I wiecie co? Byłoby bezczelnością z naszej strony, gdybyśmy zostawili naszych czytelników z poczuciem, że wynik jest wypadkową gorszej dyspozycji Portu Gdańsk. Nie – to ‘Wilki’ zagrały kapitalnie. W drugim secie gra się bardzo mocno wyrównała i niemal od samego początku drużyny rywalizowały na dobrze znanej zasadzie ‘punkt za punkt’. W taki sposób doszliśmy do stanu po 18. Końcówka to ‘żelazne nerwy’ Portu Gdańsk, który po atakach Wojciecha Hołowienko oraz Karola Polanowskiego – doprowadzili do wyrównania w setach. Ostatnia odsłona to kontynuacja zaciętej gry. Ok – na półmetku partii było 12-7 dla Portu, ale zdradzimy Wam pewien sekret. Samo posiadanie przewagi to jeszcze nie wszystko. Po chwili należy postawić kropkę nad ‘i’ czego drużyna Arkadiusza Sojko nie umiała zrobić. Po pasjonującej gonitwie – Wolves Volley zdołali doprowadzić do wyrównania po 19, a następnie wydrzeć zwycięstwo rywalom tuż sprzed nosa.

W zapowiedziach przedmeczowych wskazywaliśmy mecze, w których TGD na przestrzeni sezonu ogrywało inne ekipy, które miały walczyć o medale. We wtorkowy wieczór – ‘Drogowcy’ zgarnęli kolejny skalp. Tym razem ograli kolejną wielką – trzecioligową markę – ACTIVNYCH Gdańsk. Prawdę mówiąc – nie spodziewaliśmy się, że w pierwszym secie będzie nam dane oglądać aż tak dużą dysproporcję. To co różniło obie drużyny w pierwszej partii to zdecydowanie lepsze przyjęcie w wykonaniu ‘Drogowców’. Dodatkowo TGD mogło się bardzo podobać w grze z kontry i błyskawicznie przełożyło się to na wynik. Po jednej z wielu świetnych zagrywek sypacza TGD – Michała Gajewskiego, TGD prowadziło 11-7 i w dalszej części seta postanowili dalej ‘pruć lewym pasem’. Wynik? 21-12. Na całe szczęście dla widowiska – druga odsłona to już zupełnie inny obraz gry. W dalszej części seta, ‘Drogowcy’ prowadzili 15-10. Mimo to ACTIVNI postanowili w końcówce ‘podjąć rękawice’. Po kilku blokach wybitnego specjalisty w tym zakresie – Krzysztofa Pawlaka, ACTIVNI ‘wynurzyli się’ po chwili na powierzchnię (17-17). Niestety dla nich – ostatnie słowo w tej partii należało do TGD, którzy po punktach Piotra Stapurewicza oraz Kacpra Goszczyńskiego dopięli swego. O tym, że ACTIVNI Gdańsk nie zwykli przegrywać w stosunku 0-3 wie niemal każdy kibic SL3. Nie inaczej było i tym razem. Choć po dwóch pierwszych odsłonach wydawało się, że będzie to dla ‘Drogowców’ formalność, to jednak zaczęli oni popełniać w finałowej partii sporo błędów, które jak się później okazało niosło za sobą pewne konsekwencje. Oczywiście punktu ACTIVNYCH by nie było, gdyby team Artura Kurkowskiego nie zaczął lepiej grać. Z perspektywy całego spotkania uważamy, że ten jeden punkt im się po ludzku należał.